Kelime kökeni olarak Arapçadan geldiği düşünülsede Farsçada Küvâşe (nitelik, alışkanlık, yol) kelimesinin Osmanlıcada hareketlendirilerek kevaşe şeklinde kullanılmasıdır. Kelime manası olarak kötü nitelik, kötü alışkanlık, kötü yol (fuhuş) anlamına gelmektedir.
Argoda ise hayatını fuhuşiyatla geçindiren kötü kadın olarak tanımlanmaktadır…
Anadolu’da belirli bir yaş kuşağınca hâlâ yaygın olarak kullanılmaktadır. Aslında kevaşeliğin cinsiyet illiyeti yoktur. Anadolu’da kötü yolda olan her er kişiyede “vay Kevaşe!!!” tabiri kullanıldığı bilinmektedir.
Aslında kevaşelik bir fiziki meziyet değil fikri bir hâl-ı vaziyettin cürüm bulmuş halidir… Zati en tehlikelisi fikri Kevaşeliktir. Fikri kevaşelik her yolu mübah görerek hedefe ulaşmayı amaç edinmek, şeref haysiyet vb.
Olumlu kişilik özelliklerini elinin tersiyle bir kenare itip nefsi tatminlikler için çeşitli çabalar göstermektir. Cinsi Kevaşelikler bireysel zararlar ve teşirlere yol açar iken fikri Kevaşelikler toplumsal felâketlere hatta yüzyıllarca din vb. ışığında oluşan toplumsal değerleri yok etmektedir…
Kevaşe kelimesi ne vakit ki hakaret olarak algılandı ve kullanımı zayıflatıldı kötü yol olarak nitelendirdiğimiz her hâl-ı vaziyet bir kanser gibi toplum içerisinde palazlanarak yaşam fıtratımızı ortadan kaldırmaya başladı. Bu ve benzeri nedenlerden ötürü kevaşelik yapan kişilere “vay Kevaşe!!!” deyip hayat serüvenine devam edelim. Devam edelim ki her tasvir her er kişide ve her dişi kişide teşhir bulsun…
(Fakir Fakir fikirlerin kısır döngüsü)
Ferhat Güzel
